Functie in het dagelijks leven?
‘Ik heb 38 jaar bij KPMG gewerkt. Maar ik werd geacht op mijn 57ste te stoppen met werken en met pensioen te gaan. Het werd mij duidelijk dat ik de 40 jaar bij KPMG niet kon volmaken. Toen ben ik voor mezelf begonnen. Sinds 2013 ben ik ZZP’er: fulltime pensioenfondsbestuurder, toezichthouder en adviseur. Dat was een hele goede beslissing en er is een nieuwe wereld voor mij opengegaan. Ik kwam in andere rollen terecht. Nieuwe verantwoordelijkheden en nieuwe perspectieven. Ik moest weer naar school en mocht mij opnieuw gaan ontwikkelen. Feitelijk ben ik begonnen aan een nieuwe carrière.’
Functie bij het pensioenfonds en namens wie?
‘Ik zit in het bestuur namens de werkgever. Naast bestuurslid ben ik ook de beoogd sleutelfunctiehouder interne audit. Dat betekent dat ik wat afstand houd tot de directe bestuursbesluiten en een ietwat geïsoleerde positie inneem. Pensioenfonds DNB is voor mij niet onbekend, want ik heb in de Raad van Toezicht gezeten. Daar ben ik mee gestopt toen mij de vraag werd gesteld of ik eventueel beschikbaar zou zijn voor deze bestuursfunctie. Gelukkig ben ik goed uit de selectieprocedure gekomen, anders had ik nu zonder werk gezeten, haha.’
Hoe lang doet u dit al en hoe lang mag u dit nog doen?
‘Een termijn telt drie jaar. Daarna mag ik nog twee keer worden herbenoemd. Zo’n herbenoeming is in mijn ogen geen automatisme. Ik heb de plicht voor mijzelf na te gaan of ik in de vervolgtermijn kan waarmaken wat het fonds en de deelnemers van mij vragen. We leven immers in een zeer dynamische omgeving.’
Wat deed u besluiten om ‘iets in de pensioenwereld’ te gaan doen?
‘Nou, daar ben ik gewoon ingegroeid. Een bewuste keuze was het in ieder geval niet. Ik werk al sinds mijn 18e in de financiële sector. Als mijn eerste klant een baggeraar was geweest, had ik nu waarschijnlijk in Dubai gezeten…. Maar mijn eerste klanten waren verzekeraars en pensioenfondsen. In de loop der jaren wordt dat je wereld qua netwerk en expertise. Als je dan vertrekt bij KPMG, kom je vanzelf in dit soort rollen als toezichthouder en bestuurder terecht. En zo is het met mij - gelukkig! - ook gegaan.’
Wat vindt u het interessantst en wat het minst leuk?
‘Het maatschappelijke aspect van pensioen vind ik mooi. Dat je mensen, die daarvoor zelf hebben gespaard, kunt voorzien van een inkomen na hun werkzame leven. Maar er is meer. Er zit een enorme hoeveelheid geld in de Nederlandse pensioenpotten. Dat geld is dienstbaar aan de economie. Je koopt er echter ook invloed mee. Een bedrijf als Shell past bijvoorbeeld zijn beleid aan omdat grote aandeelhouders als pensioenfondsen graag een aanpassing zien. Het is van groot belang daarbij niet te vergeten dat we de spaarpot van onze deelnemers beheren. Wat ik complex vind, is de stroperigheid van besluitvorming. Dan heb ik het niet zozeer over Pensioenfonds DNB, meer over de sector als geheel. Maar zelfs hier zitten twee kanten aan. Er is immers niets mis met ergens goed over nadenken en tot een goed compromis komen. Daar zijn we in Nederland juist erg goed in. Ik ben alleen soms wat ongeduldig.’
Waar wilt u zich speciaal voor inzetten?
‘Ik wil graag mensen helpen, bruggen bouwen. Zorgen dat mensen krijgen waar ze recht op hebben. Als bestuur hebben wij aan de onderhandelingstafel geen rol. Het zijn de sociale partners die daar afspraken maken. Toch vind ik het onze plicht om soms ook daar onze stem te laten horen en mee te denken. In het belang van onze deelnemers.’
Wilt u nog iets kwijt?
‘Wat mij opvalt, is dat de betrokkenheid van onze deelnemers bij Pensioenfonds DNB echt heel groot is. Onder onze voorgangers zaten veel jonge bestuurders. Hoewel zij nog vol in hun carrière zaten, besteedden zij veel tijd aan het fonds. Ook veel ‘eigen’ tijd. In het VO is de situatie niet anders: daarin zijn ook slapers vertegenwoordigd. Dit is niet vanzelfsprekend binnen ondernemingspensioenfondsen en heeft mijn respect. Ik hoop, en ik gun het ons ook, dat we dit allemaal kunnen behouden. Daar gaan we in ieder geval als bestuur ons best voor doen.’